Apamea (ruiny), Syria + słowo o odczuciu przesytu.

Połowa atrakcji turystycznych świata to ruiny. Niekiedy „wymiękam” w temacie i na Bliskim  „wymiękłam” właśnie w Apamei. Przestałam absorbować otaczającą mnie przestrzeń. ----- Czytam podróżnicze zapiski Herberta i mi trochę wstyd w obliczu tego, co on notuje: „Więc widzę je po raz pierwszy w życiu, naocznie, realnie. Będę mógł za chwilę pójść tam, przybliżyć twarz do kamieni, zbadać ich zapach, przesunąć ręką po rowkach kolumny. Trzeba uwolnić się, oczyścić, zapomnieć o wszystkich widzianych fotografiach, wykresach, informacjach. …”. Potrzebny chyba RESET całkowity.

Umarłe Miasta, Syria.

Aleppo, Syria. Suk spod pachy.

Miał być tekst, ale edytor nie działa.

Święty Szymon Słupnik. Okolice Aleppo, Syria.

Allepo, Syria. Hotel nr 1.

Jezioro al-Assad, Syria.

Nic ponad kąpiel w spiętrzonych wodach Eufratu.

Towarzystwo.

Może teraz o tym, że jadąc w grupie skupiasz się bardziej na grupie, mniej na otoczeniu. Jest wakacyjnie i miło. Jest inaczej. Wszystkiego, mówią, mieć nie można. Tym razem były przyjemności.

Zapaleni amatorzy starożytności. Mari i Dura Europos, Syria.

Mocno na wschodzie z atrakcjami kategorii drugiej. 25 km od granicy z Irakiem. Towarzyszyli: Joanna i Bartłomiej.

Zamki na piasku. Palmyra, Syria.

Palmyra, Syria.

Klasztor Mar Musa, Syria.

Plan był trzydniowy, a już po pierwszej nocce daliśmy nogę. Jesz, pijesz, pracujesz, żyjesz. Zatrzymaliśmy się tam i z ciekawości (bo to jeden z nielicznych klasztorów chrześcijańskich w Syrii), i z wyrachowania (Pan nie płaci, Pani nie płaci – łoży chyba Watykan). W każdym razie, wykończył nas już pierwszy modlitewny wieczór. Przy pierwszej okazji zwialiśmy do Hims, do syryjskiej rodziny na arak i piwo. ----- Na zdjęciu poniżej szanowny brat i nowy kolega Arnan. Jeden i drugi pod wpływem. 

Wadi Rum, Jordania.

Po horyzont białych punktów. Jadą. Nawet malowniczo to wygląda, ta ruchoma linia. ----- Wycieczka jeepem po pustyni to jest coś. Mocna, taka męska rzecz. Płaci się słono – niech będzie, za te widoki, za to rozgwieżdżone niebo. Narzekać można tylko na formę – zupełne minimum. Rzucony pod nos turystyczny ochłap.